stichting AchterDeHand

Ik was er stil van. Belde mijn vrouw, en zei: “Ik moet zo eerst even naar de notaris voor ik thuiskom”

Zo begon het. Ik kwam net bij een voorgesprek vandaan. Twee jonge mensen, allebei eind 20. Met 2 jonge kinderen. Wat zeg ik. 2 premature kindjes. De een op neonatologie vechtend voor het leven, de ander was al overleden. Beide in de schuldsanering door verkeerde keuzes in het verleden. Zeker van het feit dat ze de shit achter zich konden laten, samen een gezin gingen bouwen, geïnvesteerd in een kinderkamer. En nu zat ik aan tafel. Pratend over een uitvaart. En we wisten alledrie… Over een aantal weken ben ik hier waarschijnlijk weer.

Keuzes om de centjes

Het gesprek begon met de zin “Hier hebben we eigenlijk geen geld voor”. En waar ik normaal altijd ook op de centjes let, was hier iedere keuze eerst op basis van het geld. Een voorstel van de ouders was, om een schoenendoos te gaan vragen bij de winkel, om daar dan het kindje in te gaan cremeren. Kippenvel en een brok in mijn keel. Ik heb wat leveranciers gebeld om deze familie te helpen. En met hulp van mijn netwerk ontstond er een prachtig afscheid, dat paste bij dit gezin.

Naar huis

In de auto naar huis kwam de ontlading. Ik beloofde mezelf dat dit de laatste keer zou zijn dat ik een familie op basis van geld keuzes zou laten maken. het idee voor Stichting AchterDeHand ontstond. Van iedere uitvaartfactuur gaat 1% naar Stichting AchterDeHand. Zodat daar een ‘spaarpotje’ ontstaat. Daarmee kan de Stichting mensen helpen die het financieel wat zwaarder hebben om ook een afscheid vorm te geven zonder alleen maar naar het geld te hoeven kijken.

Het is op de basis zoals mijn hele bedrijf werkt; vanuit samenwerking. Dus geen bodemloze out waar je ongelimiteerd uit kunt opnemen, maar een potje dat je ondersteunt.